Bayram namazına gittik. Camide tek kadın biz olacağımız endişesiyle. Süleymaniye Camii’nin avlusunu renklendiren kadınları, şenlendiren çocukları görünce Yahya Kemal’in “Süleymaniye’de bir bayram sabahı” şiirinde dediği gibi, arttı gönlümüzün aydınlığı. Bir de düşündük ki neden aileler birlikte vakit geçirmek için sadece alışveriş merkezlerine, parklara gider ki. Böylesi özel günlerde veya hafta sonunda beraber namaza gitmek güzel olmaz mı? Dostlarla neden namazda veya namaz için buluşulmaz ki? 29 AĞUSTOS 2012 ZAMAN
Sabah ezanından epey sonra. En güzel kıyafetlerini giyiyor erkekler. Abdest alıyor, onlar kapıdan çıkarken gözlerinde uyku mahmurluğu anneler, eşler uğurluyor. Bayramdan bayrama camiye gidenlerle, her vaktini camide kılanlar karşılaşıyor sokaklarda. Yanlarında oğulları veya torunları. Yolda seke seke yürüyor çocuklar. Daha doğrusu koşuyor. Bayram onlar için namaza giderek başlıyor. Peki, kız çocukları niye hâlâ uyuyor? Anneleri niye giyinip cami yoluna düşmüyor?
Ramazan’ın son iftarında TRT’ye konuk olan Diyanet İşleri Başkanı Prof. Dr. Mehmet Görmez, bu soruya cevap verir nitelikte konuşuyor: “Çocuk arkadaşlarıma sesleniyorum, kız ve erkek çocuklara. Babalarının yakalarına yapışsınlar bizi bayrama götür desinler. Namaza onlar da gitsinler.” Hatta Görmez, kadınlara da çağrıda bulunuyor; siz de gidin bayram namazına. Sadece bayram namazına mı? Ailecek, eş-dost namazda buluşun, namaz için buluşun diyor. Bunu duyunca, bayram sabahında, namazda buluşmak için eş dost aranıyor. Tamam diyorlar. Aklımıza Yahya Kemal’in, “Süleymaniye’de bir bayram sabahı” şiiri geliyor. O meşhur şiirin ilk dizelerinde dediği gibi şairin; artıyor gönlümüzün aydınlığı ve bayram sabahı saat 6’da bizim için de; “bir mehabetli sabah oldu Süleymaniye’de”
Sokaklar da bayram ediyor
Normalde sabahın o saatinde in cin top oynayan o sokaklarda, namaza yetişmeye çalışan insanlar koşturuyor. Kadın erkek, çoluk çocuk… Prenses gibi giyinmiş kızlar kabarık eteklerini savura savura koşturuyor, prensler gibi giyinmiş erkekler arasında. Öyle kalabalık ki caminin önü. ‘Acaba tek kadın biz mi olacağız’ endişesiyle yola çıkmıştık ya, ne kadar yersizmiş gördük.
Kadın erkek cemaat, camiye sığmıyor. Avluya serilmiş seccadeler. Avlunun ortasındaki çeşmenin etrafında neşeyle koşuyor çocuklar. Ve namaz başlıyor, çocuklar annelerinin babalarının dibinde, onlar gibi el bağlıyor, onlar gibi rukûya eğiliyor, secdeye varıyor. Arada kaçamak bakış atıyor yanındakine, arkasındakine. Sonra namaz bitince sanki cennetten müjde verilmişçesine keyif kahkahaları atarak koşturmaya başlıyorlar avluda. Kiminin ayaklarında ayakkabıları yok. Sesleri yankı yaptıkça daha şen kahkahalar atıyorlar. Onları keyifle izleyen cemaat duaya amin deyince ayaklanıyor ve yanındakiyle, önündekiyle, arkasındakiyle bayramlaşıyor. Ömründe hiç görmediği ve belki de bir daha hiç görmeyeceği insanlara sarılıyor, samimiyetle ve bayramlaşıyor. Annem yerine diye sarılıyor bir genç kız annesi yaşındaki teyzeye; anne, abla, teyze, hala oluyor orada herkes birbirine.
Tam o sırada bir toprak kokusu sarıyor her tarafı. Yağmur yağıyor, tatlı ve sıcak, yaz yağmuru. Gözleri doluyor avludakilerin, dualarının kabul olduğuna delil sayıyor kimileri. Öyle diyor yanındakine. Sonra erkek-kadın aileler bir araya geliyor. Bir aylık Ramazan’ın ardından ilk kahvaltılarını yapacakları yere doğru, neşeyle, mutlulukla, gönül huzuruyla yola çıkıyorlar. Onları böyle görünce aklından geçirmeden edemiyor insan, neden ailece gelinmez ki bayram namazlarına, neden ailece gidilmez ki camilere, neden eş-dost namaz için buluşmaz veya namazda buluşmaz? Bir sabah namazında buluşmak, yatsı namazı için buluşmak ve bunu çoluk çocuk yapmak niye olmasın ki? g.baki@zaman.com.tr
Kadınlar da bayram namazı kılabilir
Bayram namazını kadınlar da kılabiliyor. Hz. Muhammed, bayram namazına kadınların ve bilhassa kız-erkek çocukların da gelmesini istermiş. Namaz sonrası yaptığı konuşmayı kadınlar duymamıştır diye, kadınların safının en önüne gelerek tekrar edermiş.